metroda verdiğim ibretlik ayar

benim çaça kartal hala bakımda olduğu
için geçenlerde ulaşımımı metrodan
yapayım dedim. toplu taşıma araçları
bildiğiniz gibi benim için hep
atraksiyonlu geçer. yine öyle oldu.
oturdum kotuğuma ve etrafıma hiç
bakmıyorum. çünkü bir kaç yaşlı vardı
ve inanın yer veresim de yoktu. çok
yorgundum. sonra adamın biri bana
seslenip; "birader gencecik adamsın,
yaşlı başlı insanlara yer versene" dedi.
ben de duymazlıktan geldim ve hiç
istifimi bozmadım. sonra yeniden
seslendi; "sana diyorum sağır mısın
lan" dedi. yine bakmadım. adam
sinirlendi ve omuzumdan dürttü beni.
ben de dönüp saf saf adamın yüzüne
baktım.
"ulan sağır mısın yaşlılara yer versene
ayıptır ya" dedi.
ben de elimle, kulağımı gösterip "hebe
hebelebe hebe ebe hebe heleebe"
dedim.
beni sağır ve dilsiz zanneden adam
birden kıpkırmızı oldu. bütün metro
sustu. herkes acıyan gözlerle bana
bakıyordu. karşımda oturan teyze
çoktan zılgıt atmaya başlamıştı bile.
insanların aralarında yazık ya gencecik
adam dediklerini de duyuyor ama
duymamış gibi yapıyordum ve saf saf
millete bakıp masum gülücükler
savuruyordum. benim bu masumane
halimi gören kalabalık adama iyice
öfkelendiler ve bir sonraki durakta
tekme tokat adamı dışarı yolladılar.
ben ineceğim yere gelince "hey millet
hadi kendinize iyi bakın" dedim ve
çığlıklar atarak oradan kaçtım.