sadece 27 yaş üstü baksın bi lütfen

Çocukça şeyler yapıyorum devamlı büyüyen yaşıma inat. Bazı akşamlar bahçede oturup yoldan geçen arabaları sayıyorum, kiraz çekirdeklerini hep daha uzağa fırlatıyorum, şarkılar tutuyorum. Beğenmeyince bir daha tutuyorum. Sonra uyuyakalıyorum. Kimse ağlamayacağımı düşünüyor artık üzülmediğimi, artık üzülmemem gerektiğini. Artık kafamı çevirip hayatıma girmek için çabalayan insanlara tebessüm etmem gerektiğini. Ama bunlar bir taka yaramıyor. Çünkü ben bir ağaca tırmanıp, orada tüneyip herkesi tepeden izlemek istiyorum. Mutsuzluklarına, gülümsemelerine, koşturmacalarına uzak durmak istiyorum.

Bazen babam için kocaman bir hayalkırıklığı olduğumu düşünüyorum. Bir marka olamadığımı, kimsenin uşağı olmayı kabul edemediğimi. denge de duramıyorum. irademe hakim değilim! Ben başımı kendi omuzuma koyamıyorum. Ben her aradığımda kendi yardımıma koşamıyorum. Ben kendimle bira içip saçmalayamıyorum. Keşke ne kadar güçsüz olduğumu görebilseydim