12 12 12 muhabbeti

Lan çıkarmışlar bi 12.12.12 muhabbeti. 1-2 hafta öncesine kadar güldük eğlendik , gırgıra aldık ama öle değilmiş be abi.
Evet geldi o gün. Sabah aslında hiçbir önemi yoktu benim için. Taa ki bir alışveriş merkezinin sinemasına gidene kadar. Merdivende yan yana gülerek çıkan çiftleri gördüm ilk önce. Boşkoy dedim kendi kendime, çıkardım cebimden telefonu face’e bakayım az dedim. Lan orda da 12.12.12 muhabbeti. Sevgililer fotoğraf çekilip atıyorlar. Sinirlendim onu da kapattım , tekrar telefonumu cebime koydum.

Sonra bilet gişesine doğru yürürken , elele sıra bekleyen çiftleri gördüm. Hani bu alışveriş merkezlerinde klima vardı lan!? Yalan. Bugün orası çok soğuktu benim için. Hadi onu da geçtim , yine ‘’ boşkoy ‘’ dedim içimden. Ben ‘’boşkoy’’ dedikçe onlar daha sıkı elele tutuşmaya başladılar. Sanırım içimdeki sese onlar da kulak verdiler.. Bugün ilk defa o ellerim cebimde bile üşüdü lan..!

Eee be arkadaşım. Suç sende , sevgililer için bu önemli günde neden sinemaya gidersin ki ? Gün mü kalmadı başka..!? Bir de tuttuk sinemada en arka sırayı aldık. Hayat işte orda da çelmesini taktı bize. ‘’Siz en arkaya oturun da sinema salonuna el ele giren çiftleri uzaktan uzağa , içerleyerek izleyin ‘’ dercesine gülümsedi.
izlediğim film komedi filmiydi. Ama sanırım bugün komedi olan bizdik.. hayat arka pencereden biryerlerden acı acı gülümsüyordu. ‘’ Yak lan sigaranı , sus adam ol senin neyine mutlu olmak ‘’ dercesine..

Film bitti , çıktık bi yemek yiyelim dedik. Lan onu bile boğazımızda bıraktınız be.. O ne arkadaşım? Neden elinle yemek yedirirsin ki sevgiline ? Bırak be abicim. Kendi yesin. Bak biz nasıl kendi ellerimizle yiyorsak o da kendi elleriyle yesin. Napalım yani biz de? Kardeşimiz dediğimiz adama mı elimizle yedirelim ? Millet söver gibi baksın, onu mu istiyorsunuz anlamadım ki.

Bindim dolmuşa. Eve geçeyim dedim. Arkadaşla oturduk yan yana. O benden önce iniyordu. 30 dk beraber geldik ama hiç konuşmadık. Sanırım o da bu düşündüklerimi düşünmüştür gün içinde. inerken hayırlı akşamlar dedi. 1 durak ötede bir çift bindi , arkama oturdular.

Ufak ufak sesleri geliyordu. ‘’Aşkım, bugun cok güzeldi , tarih olarak da güzeldi , seninle geçirdiğim vakit olarak ta güzeldi ‘’ gibisinden birşeyler. Herneyse ineceğim durağa geldim. Baktım onlar da ardımdan indiler. Elele tutuştular. Çocuk montunu giydirdi kıza. Neymiş efendim. Üşüyormuş. Üşü lan üşü.!

Hızlı adımlar attım. Geçtim onları. Niye burdan alıyorsunuz lan evinizi ? Gidin olum Adana da bi ton lüx mahalle var. Ordan alınsanıza. tak mu var burda. Hadi tamam aldınız.? Lan eleele gidilirmi olum böyle bir günde sokakta ? Olan var olmayan var..!
Sigaramı yakayım derken onu da yere düşürdüm. Suya düştü. Yine hayat , acımasız hayat , bu defa bir sokak lambasından gülümsüyordu bana karşı acı acı..

‘’ Sigarayı bile haram ederim oğlum sana , Akıllı ol , adam ol , neyine senin mutluluk ‘'

Neyse 30 şubatlar bizim , 13.13.13 ler bizim.


12.12.12 de yalnız olan herkeze ithaf edilmiştir…