1. 1.
    +2
    Bir kaç satır daha...

    bitmeden zaman bu tıkırtılar arasında yok olmadan hayat yazmalıyım diye düşündüm..

    adım adım yürümek gibi hayat. herşeye alışıyor kalp zamanla.en fazla ne kadar ıslanabilirdin ki zaten yağmur altında. işte o kadar ıslak o kadar dram dolu.

    sanırım büyük bir senaryodan ibaret tüm yaşananlar...

    ağlamak her insanın kaderinde var.

    daha taze bir bebeğin gözleri açılmadan başlar hıçkırıklar.

    ve her ayrılık göz yaşı getirecektir.

    kimi zaman anne karnı güveninden kimi zaman sevgilinin ince boyun kokusundan.

    ve gün gelir her gün daha da zorlaştığını düşündüğümüz bu dünyadan...

    karın bağımız var bizim herşeye.

    zamanla alışacaksak eğer sorun yoktur da ...

    ya alışamassam yokluğuna...
    ···
   tümünü göster