1. 12926.
    +1
    Sevgiden yana ekgib büyüyenlerin, acıları son bulmazmış..
    Aramam birşeyleri değiştirmeyecek, biliyorum. Ama öylece durup iyi olacağımı ve işlerin yolunda gideceğini düşünmek düpedüz aptallık değil mi? Kabul ediyorum, aptallık. içimden, ağrılarımın gelmişine geçmişine sövüyorum tam şu anda. Çığlıklarıma kimse ses vermiyor ama müziğin sesini sonuna kadar açtığımda; komşular kapıda bitiyor. Ne haksızlık ama!

    Ne yapıyor? Kimi düşünüyor? Neye gülüp, neye üzülüyor? Kahretsin, bir taktan haberim yok! Kahveyi kaç şekerli içtiğini dahi bilmiyorum. Belki de şekersiz içiyor. Hem belki kahve içmeyi bile sevmiyor. Ama ben onu seviyorum. Ölerek seviyorum. Kendimden vazgeçerek seviyorum. Küfrederek seviyorum.

    Başımın ağrısı geçmiyor. Ve ilaçlar artık iyi etmiyor beni. Dişlerimi sıkmak ve canımın acısına katlanmak herşeyden daha da güç bir hale geliyor yazık ki. Uyusam geçer mi, emin değilim. Ama bu ağrıların bir sonu olmalı! Olsun, lütfen. Dayanamıyorum artık!

    Hayır! Olmuyor!
    Onu düşünmeden geçirdiğim tek bir günüm dahi yokken iyi olmayı dilememeliyim..
    Üzgünüm..
    ···
   tümünü göster