nasıl piç oldum anlatıyorum

Üçüncü haftanın ortalarında bir gün akşamüzeri tanımadığım bir numara tarafından arandığımı gördüm.. telefonu duymamışım..ben aradım, kimdir nedir diye..

“alo?”

“alo..”

Kadın sesi..bir yerden çıkarır gibiyim ama..kim ola ki?

“beni aramışsınız ama..?”

“evet.. benim Burçin..”

“Burçin mi?!” diye yüksek sesle bağırabildim.. ebru da yanımda, beraber çıkışa yürüyoruz…bir an da koluma yapıştı..ama öyle bir geçirdi ki tırnaklarını, resmen karşı taraftan delip çıktılar yani.. kulak kabarttı, yaklaştı iyice dinlemeye başladı..

“niye arıyorsun?”

Dedim bu kez biraz daha kontrollü.. ebru gözleri cam gibi olmuş bana bakıyor.. durduk yolun ortasında..

“konuşmamız lazım..son kez..”

Haydaaaa.. yaaa arkadaşşş…bu ne bitmez bir meseledir..ne tükenmez bir saplantıdır ya?

“kızım.. daha neyin muhabbetindesin sen ya? Bak en sonunda ya elimden cidden bir kaza çıkacak ya da şikayet edeceğim seni.. yaaa gib-tir-git artık hayatımızdan! gibtir git?..bu kadar mı yüzsüz olunur sen nasıl bir insansın, nasıl kadınsın, hiç mi gururun yok senin ben te dıbına koyayım emi..”

Ebru filan yanımda ama benim kayışlar koptu, yolun ortasında boru gibi sesle saydırıyorum telefona.. gene rezillik, gene rezalet..ee hani olgun beyefendi olmuştuk?..