uyandığında kar yağdığini anneden öğrenmek

pencereden bakardım kimse ayak basmamış kara bembeyaz duruyor oradan bir huur çocugu dükkanının önünü temizlerdi hemen bozardı tüm manzarayı ve arablar da yolları giberdi arabaları görmek istemezdim o an, ama bazende ilk ben bozardım pencere önü 15 cm kar olurdu alırdım kartopu yapar atardım aşağı gidişini izlerdim ve güm bir delik oluşurdu. sonra zaten telepatik bir şekilde sanki arkadaşlarla anlaşılırdı bilmiyorum aynı anda inerdik aşağı 15 kişi yok böyle eğlence kartopu savaşı kardan adam kardan madam yapardık aramızda kararlaştırırdık sen havuç getir sen zeytin diye süslerdik. sonra insanlara atardık, geçen arabalara atardık, özellikle bir yer vardı kaldırım orası yerimizdi orayı her sene mutlaka kayganlaştırır ve insanların düşüşlerini izleyerek kahkahalara bogulurduk ama bir gün ekmek almış eve giden bi çocuk 1 metre havalandı yerden sırt üstü baaaammmm çok gülmüştük ama içimiz acımıştı. su getiriyodum bide evden bin gibi iyice buz yapıyodum döküyordum üzerine. sonra mahalle mahalle dolasıp cocukların yaptıgı kardan adamları yıkardık. pencerelere atardık 1. 2. katlara, sonra kim daha yükseğe atıyor diye test ederdik 8 katlıydı bizim binalar hep 3 e atabılıyordum tüm gücümle cocukken. çoraplar ıslanır kar eldivene yapışır ve sökmesi imkansızdır yün eldivenlerin böyle binliği vardı. bi arkadaşımda tam kar eldiveni vardı kar tutmuyordu elde en iyi kar topunu o yapardı. eller ayaklar artık su gibi olunca hepimiz yorulunca biraz inzivaya çekilirdik evlere kurutulurdu herşey o arada çizgifilm varsa izlenir yemek yenir kalorifer de ısınılırdı anasını gibiyim böyle dünyanın o zmanlara dönmek istiyorum ne fazla para ne kadın ne aşk ne gibiş ne lüks ne arabalar hiçbirşey istemiyorum sadece o zamanlara dönmek istiyorum