olmeyi istemek

nasıl olabilirdi böyle bir şey, son derece mutluydu benimleyken, düşünemeyeceğiniz kadar mutluyduk birlikte olduğumuz zamanlarda, her saniyesinde büyük keyifler alıyor, hayatı doyasıya paylaşıyor ve doyasıya yaşıyorduk. benim gözüm ondan başkasını görmüyor, varsa yok o diyordum. muhteşem bir ciks hayatımız vardı, yanısıra istanbulu birlikte yeniden keşfediyor, akşamları ve hafta sonları muhakkak istanbulu keşfetmek için yollara düşüyorduk. aldatmak bu kadar basit olmamalıydı. bir taraftan öfkemle savaşıyor, diğer taraftan bunu hakedecek ne yaptığımı düşünüyordum, o ise susuyordu. bir ara "seni kaybettiğim için üzgünüm" dedi. daha fazla tahammül edemeyecektim, elimi kaldırdım yüzüne elimin tersiyle bir kez daha vurdum ve, "allah belanı versin" deyip uzaklaştım... bir taksiye bindim, evime geldim, doğru yatak odasına gittim, yatağa girdim, uyumalıydım, uykudan başka beni tedavi edebilecek hiç bir şey yoktu. bir sigara sardım derin derin nefesler çekerek içtim, bir kaç dakika sonra hareket edecek halim kalmamıştı. sızmama rağmen beynimde büyük bir faaliyet vardı, aklıma gelip giden öldürme isteği uyuşmuş bedenime hareket kabiliyeti katmaya yetmiyordu.