komşumuz nilay abla birgün beni evine çağirdi

evet bir şeyler yapmalıydım bir adım atmalıydım belki gibebilirdim bu gece onu, belki benden biraz da cesaret bekliyor olabilir diye sordum kendime. ama ne yapabilirdim ki. neyse sonra kahveleri fiyakalı bir tepsinin üzerinde koyup fincanımı verdikten sonra kendi kahvesini de alıp karşı koltuğa oturdu. bacak bacak üzerine attı, baldırlarını bakakaldım o an delicesine baştan aşağı süzüyorum artık onu sıkılmadam, belki onu gibmek için hazır olduğumu anlatmaya çalışıyordum bu sakınmayan bakışlarımla. delicesine boşalmak istediğim yüzünde ciksi bir ifade belirdi ve ardına gülümseyerek sordu; nasıl böyle daha güzel oldu değil mi salon. evet diye cevap verdim gerçekten daha güzel oldu. sonra kahvelerimizi bitirdik ve koltuğundan kalkıp üzerime doğru yürümeye başladı çıplak ayaklarının parkede oluşturduğu tahrikkar sesler eşliğinde, daha da heyecanlandım adımlarını bana doğru atarken sanki gelip kucağıma oturacak gibi hissetim.