asosyallik hakkındaki inanılmaz benzetmem

asosyal insanlar genelde sonradan asosyal olmuştur. öyledir büyük ihtimal. çocukken baskıcı aile ne biliyim hayatta yaşadıkları falan. asosyallikle sosyallik futbol maçına benziyo aslında beyler. asosyaller tribünde oturuyolar. sosyaller sahada. aslında tribünde oturan adamda bir zamanlar sahadaydı.ama o sahadakileri anlayamadı sahadakiler onu. tutunamadı sahada. sahadakiler onu dışladılar.oda kendini tribünlere attı. kendi gibi olanların yanına. sonra yanındakilerle birlikte sahadakileri izlemeye başladı. kendince sahadakilerin hareketlerini, diğerlerine davranışlarını gözlemlemeye başladı. insanların nasıl bu kadar rol yapıpta her şey normalmiş davrandıklarını anlamaya çalışıyordu. sonra yanındakilerle değerlendirmeye başladı sahadakileri. sahadakilerin ne kadar aptal olduklarının farkındaydılar. fakat sadece birbirlerine bakıp sonra sahaya dönüp izlemeye devam ediyolardı. çünkü onlar için konuşmanın bir anlamı yoktu. hepsi aynı şeyleri düşünüyorlardı. sahadakiler ise mutluydu. sürekli gülüyolardı. paslaşıyolar, ortalar açıyolar sürekli gol atmaya çalışıyolardı. tribündekiler ise durgun ve cevap arayan gözlerle sahayı izliyolardı. sahadakiler ise sadece sahada mutluydular. maç bitince asık yüzleriyle sahadan ayrılıyolardı. tribündekiler ise hep aynıydı.en azından rol yapmıyolardı. rahat ve huzurluydular.tek sorunları kafalarındaki sorulardı. bazen sahadaki hayata özenip tribünden inip sahaya giriyolardı. tribünde yaptıkları gözlemler geliyordu akıllarına. samimiyetsizlikler,iki yüzlülükler. sonra koşarak tribüne gidiyorlardı tekrar. kendi gibilerin yanına. orada daha mutluydular. gerçek dünya tribündeydi. hiç birşeyi duymamak için kulaklarına kulaklıklarını takıp durgun gözlerle sahayı izlemeye kaldıkları yerden devam ettiler. sahadakiler ise yüzlerindeki yalan gülümsemelerle kolpalar üzerine kurulu hayatlarında birbirlerine gol atmaya çalışmaya devam ediyolardı