gerçek sayılabilecek hiç sevgilim olmadı

"neden susuyorsun?" diye soruyor. "konuşursam seni yitiririm diye korkuyorum." diyemeyen dudaklarım, "hiç" diye biliyor yalnızca. hiç.. gülüyor yine, yanıma gelirken yaşadığı olayları anlatıyor, yine gülüyor. ben de gülüyorum. o an öyle ağır geçiyor ki zaman, hiç bitmeyecek bir an yaşıyormuşum gibi geliyor. bu beni rahatlatıyor, biraz daha sohbetin içine girmeye başlıyorum ve sohbetimiz ilerliyor. artık, nerede, kiminle, ne için oturduğumu bile unutuyorum. yalnızca karşımda duran güzelliğin dudaklarından çıkan her kelimenin boş kovanını yakalamaya çalışıyorum. 3 saat oluyor, 4 saat oluyor ve kalkıp gitmiyor. bir bahane uydurmuyor. telefonuna gelen mesajlarla ilgilenmiyor. yalnızca bana bakıyor, bir şeyler anlatıyor ben de onun her hareketini zihnime kazıyorum.