siklenmeyen yazarın hayat hikayesi

O donem dershane devam tabi goya calisiyoruz falan, kizlar hala yok yabanci gozuyle bakiyorum amk utaniyorum kizariyorum, kendime guven 0 amk. Neyse sonra sinav yaklasmis falan ben saclar siyahlamaya baslamis kolumdaki tuyler sari cikmaya baslamis ( cok guneste kalinca hala sari oluyo) bi gece etutten donuyorum bindim otobuse gectim en arka sag koseye yavas yavas biniyo millet iste o donem benim yaslarimda 2 kiz geliyo arkaya dogru ben bunlara bakmamaya calisyorum zaten uykuluyum amk uykum gelmis kiz gldi yanima aynen diyalog soyle;

K: arkasim baska sehirden geldide giderken pencereden etrafi gostericem bize yer verir misin?
( kafami cevirdim sol koseye baktim bitane abi otruyo amk haliyle ondan yer isteyemezler sonra dodum bunlara bidaha baktim, baktim ve )
B: olmaz!

Sadece bu cikti agzimdan yasladim kafayi cama kapattim gozleri yattim uyudum, bi ara baktim napmislar die oturmuslar ortaya bi yere iste amk. ilk daha ozaman onlarin ahini aldigimin fakindayim ama guven 0 hala bende kiz miz giberler gibimde degil