izmirlilerin sürekli kendini övme sorunsalı

her şehrin kendine has yaşam biçmi vardır. burası da özgürlük üzerine bir yaşam biçmini benimsemiştir senelerce. dışarıdan gelenin bunu anlaması uzun sürmez ama ayak uydurması "imkansızdır".
ya amı zütü dağıtır ya puşt pekekent olur dışarıdan izmire gelip de ben izmirliyim diyen.
geldiği yerin geleneğini izmire yerleşip de yürütmeye çalışan da gavat der, dinsiz - imansız der. gider sonra kordonda mangal yakar, bostanlı koşu yolunun kenarında piknik tüpünde çay demler.
bir izmirli olarak öğrenciliğim süresinde karadeniz, iç anadoluda da yaşamış olan biri olarak hakkımda izmir huur amcık , gavat memleketi diye konuşulurken memleketlerinde en adi rezillikleri yaşıyorlardı.
ucuz tv programlarına bak bi pislik olaylar en çok nereden çık(m)ıyor gör.