nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1tfhmc

“yapamam..aynı hatayı bir daha tekrarlayamam..üzgünüm senin için”

Telefonu masanın üzerine bıraktım sakince..

Derin bir nefes aldım..içim yandı..

içim yanıyor…

Aniden püskürdü içimden duygularım..hüngür hüngür ağlamaya başladım..

Rezilim ben ulan..zavallıyım…

Sesimi bastırmak için yüzümü çarşafa gömdüm..sessizce katıldım resmen olduğum yerde titreyerek..

Mahvolmuştum..yine, yeniden..

Hep aynı hüzünler…hep yenilgiler..

Zaten bir kez olsun kazanmam gereken savaşı kazanamadım..hep boş, anlamsız zaferlerden ibaret hatıralarım…

Kendimi yatağa devirdim..nefes almaya çabalıyorum..sümkürdüm..bir kısmını da içime çektim burnumda birikenlerin..boğazıma yapıştılar bu kez..zaten olan manevi düğüm yetmiyormuş gibi, bir de onlar düğümlendiler gırtlağıma..

Kendi pisliğinde boğulmak böyle bir şey olsa gerek..

Elim yeniden gitti telefona..ama titreyen parmaklarla bir şey yazamazdım..tutamadım bile zaten..düşürdüm elimden..

Ne diyebilirdim artık..ne söyleyebilirdim..ne kadar yalvarabilirdim…

Yapamam diyor..kesin ve net…bu sefer açık kapı da yok..en ufak bir aralık yok..kilitli kaldım kendi küflü sandığımda, çıkmaz sokağımda…

Artık ağlamaktan kösülmüş halde, tamamen bitik uyuklama moduna geçtim..

Yani, öyle bir şey ki beyler..

Bakın, ağlıyorsunuz…sonra, “lan erkek adam ağlar mı? ne biçim adamım ben!” diye kızıyorsunuz ağladığınız için, bu sefer de bu kadar zavallılaşmanıza ağlıyorsunuz…ağladığınız için ağlıyorsunuz..”lan ben nasıl olur da ağlarım?” diyerek ağlıyorsunuz..bitmiyor göz yaşları..kör, kısır bir döngü haline geliyor hıçkırıklarınız..

Başım çatlıyor..

Gözlerim sanki iki tane avuçla içine doğru bastırılır gibi acıyorlar..

Sesli sesli alıyorum soluklarımı..

Oh..

Allahım..

Dayanamıyorum..

Uyuyakalmışım o şekilde..