bir şeyler anlatcam buyrun bakalım

ağlayanlar sızlayanlar ağıt yakanlar...
kimi babası için kimi kardeşi için kimi oğlu için gittiği yoldan dönmemiş olmanın ve ölümle karşılaşmış olmalarının ihtiamaline yanıyordu. kolay değil peynir ekmek gibi değersiz bir hayvan gibi insanlar ölüyordu.

kimse kimseden hesap soramıyordu. zaten şikayet edilecek yer de hesap sorulacak yer de askerdi. kimi kime şikayet edeceksin. fuzulu misali şikayet etsen pkklı ihbar etmiyorsun diye şikayetten bile sayılmaz bir araba dayakla evine dönerdin.

o gün ikindi ezanına doğru bir grup gözüktü yolun aşağısında. gidenlere benziyordu bunlar ama giden dört kişi idi dönen ise iki. gittik dönenler gidenlerdi. yorgundular. ekgib olanları sordu herkes. merak etmeyin dediler.

üvey annem ve teyzem ekgibti. babamla birlikte onları da kaybedersek iyice yıkım olurdu. neyse ki kötü olan olmamış aksine iyi sayılcak haber bile aldık.