karanlık odamdan yazıyorum

şu acınası hayatta nasıl olduda bu hale geldim dediğim bir çok durumdan en sonuncusunu yaşamaktayım. Belki iflas ettin belki sevgilin gitti belki ailenden uzaktasın ne biliyim aslında daha kötüsü olamaz dediğimiz ancak daha kötüsünü sürekli olarak hunharca yüzümüze boşaltan bir dünyada yaşıyoruz işte. Saat 01.30 olmuş bile. Yarın yine bom tak bir güne merhaba deyip, nefret ettiğim insanların arasına tekrar karışacağım. Araarından geçip para kazanmak için. Ün kuruş karşılığı herkeze efendim. Beyfendi, hanfendi dediğim ve kesinlikle nefret ettiğim o yere gideceğim. Acaba bugün nasıl bir bahane bulupta beni azarlayarak tatmin olacak patronum bilmiyorum. Kadınların arkalarından bakmayı seviyorum. Zira yüzlerine bakacak cesaretim hiç olmadı. Uzun zamandır hiçbir kızın elini bile tutmadım. Bazen bakanlar oluyor tabi ancak cesaretim mi yok yoksa artık bi anlamımıyok bu yalan dolan dolu ilişkilerin bilmiyorum. Ağlamak istiyorum bazen ama ağlamak bile anlamsız anlatacak çok şeyim var aslında ..içimi dökmeliyim. Devam ediyorum