1. 15551.
    +8
    http://fizy.com/#s/1aiqf1

    kız gözlerini kaldırdı gayri ihtiyari, bir an küçümser bir edayla süzdü beni,

    "iyi?" dedi, ama daha ziyade sesi, "sen de nerden çıktın şimdi amk?" der gibiydi..

    sen nasılsın? diye sormasını beklemek pollyannalık olurdu..devam ettim,

    "ya..epeydir aklımdaydı ama..bir türlü nasıl diyeceğimi bilemedim..ben... teşekkür ederim..geçen günkü ziyaretin için.."

    sesim sanki bana ait değildi..annesinden özür dileyen, yaramaz bir çocuğunki gibiydi..mahcup..titrek... "çerçeveyi düşürüp kırdığım için özür dilerim anne.."

    kız cevap vermedi..bakışlarıyla hala "bayram değil, seyran değil" modundaydı..

    devam ettim yine..

    "çok şık bir davranıştı..çok sevinmiştim geldiğine.."..

    eh bir şey de artık be kızım... tek bir kelime de olsa, tepki ver en azından..hatta kız, bağır, "ne alaka şimdi bu salak" diye çemkir..ama bir tepki ver..

    ebru baştan aşağı süzdü, karşısında suçlu gibi dikilmekte olan beni..sonra,

    "rica ederim..kim olsa gelirdi..gelmiştir zaten.." dedi..soğuk bir tonla..

    "gelmeyen de gelmezdi?..kim, ne diyebilirdi ki?... sen sana yakışanı yaptın... bence hiç kimsenin yapmayacağı şeyi yaptın..çok teşekkür ederim..gerçekten..çok..iyi birisin sen... "

    neler diyorum lan ben böyle müsameredeki ilkokul çocukları gibi sesi titreşe titreşe..çektiğim nefes, dolmamakta ısrar ediyordu burnuma, ciğerlerime..tıkanır gibi oldum..

    ebru, son derece şaşkın, neler olup bittiğini, ne tak yemeye çalıştığımı çözmeye çalışıyor belli..gözleri kısıldı, anlamaya çalışan bir insan gibi..

    "teşekkür ederim.." dedi sonunda... bu kez soğukluktan daha baskın bir ton vardı sesinde... şaşırmışlığın tonu...

    saçma sapan kafa salladım ileri geri, bitirimler gibi..hani, "oldu, tamam, hadi size iyi günlerrr" der gibi..tam artık yorgun düşmüş, kendimi arkasındaki sıraya atıyordum ki, son bir hamle daha yaptı dilim, beynimden bağımsız bir şekilde neredeyse,

    "çok üzgünüm ben.." dedim..yüzüne bakamadan, "geçmişte yaşanan..onca olumsuz şeye rağmen... sen insan gibi davrandın yine de bana karşı..o kadar mahcup hissediyorum ki..anlatamam.."

    artık resmen sesimle ağlıyor gibiydim..bütün pişmanlıklarım, keşkelerim, ahlarım, vahlarım, belkilerim dökülmüştü orta yere..o kadar çaresiz, o kadar acınacak bir haldeydim ki, o sırada önümden geçen biri olsa cebindeki aşk kırıntılarından sadaka bırakırdı kalbime..
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster