nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1ahwmy

..zor..

hayatım bir boşlukta salınıyor sanki..

bugün günlerden cuma..güya hafta başı, hatta geçen hafta sonu, pazar gecesi karar vermiştim kendi kendime..ama bir arpa boyu bile yol gidemedim o günden bu güne..

görmüyor..görmezlikten geliyor beni..ince imalarla, bakmalarla olmuyor bu iş..galiba en sonunda gidip dikileceğim karşısına..

da,

ne diyeceğim?..

"selam, ben bir zamanlar hayatınızı mahveden, ağzınıza sıçım giden eski sevgilinizim, eğer hala ağzınıza sıçılma ihtiyacı hissediyorsanız tekrardan başlayabiliriz"

..bir bahane lazımdı bana..

o cuma günü, öğle arası, aniden aklıma geliverdi, beni hastanede ziyaret edişin..tabi ya... buradan girecektim mevzuya..

gene kapının önünde filan mı yakalamaya çalışmalıydım?..yani, sanki doğal bir durum gibi mi görünmeliydi karşılaşmamız? yoksa direkt gidip önüne dikilmeli miydim? böylesi abes olmaz mıydı?..

sınıfa döndüm dalgın adımlarla..cam kenarındaki her zamanki sıralarından birine oturmuştu yine..baktım, arkasındaki sıra boştu..oraya doğru meylettim..

cesaretimi topladım..derin nefes aldım, yutkundum, çenemi sıvazladım, sağa sola bakındım...

ne kadar "tedirgin insan hareketi" varsa yapmıştım yani 1-2 saniye içinde..

alt tarafı bir selam verecektim..bir başlangıç... sakin ol tsigalko..allahın selamı işte? ne var, küfür mü ediyoruz?

ama sakin olamıyordum..kalbim yerinden çıkacak gibi..acaba ağır tepki verir mi? tersler mi bir anda?..ya da daha kötüsü, hiç tepki vermez mi?..

dizlerim zangırdaya zangırdaya yürüdüm sırasının olduğu tarafa..

açtım ağzımı..sesim titreyerek, kaderimin bundan sonrasının başlangıcı olacak olan kelimeleri itekledim gırtlağımdan;

"ebru, naber?"...