bir şeyler anlatcam buyrun bakalım

bir akşam babam eve gelmedi. normalde mardin midyate yolcu zütürür öğleden sonra 2-3 gibi de evde olurdu. zaten altıdan sonra dağda yolda yakalnırsan askerin yetkisi var sorgusuz vurur seni.

o akşam saat yediye kadar büyük bir korku ile acaba bir şey olmuş mudur tedirginliğiyle geçti. saat on oldu gelen giden yok. korucular biz onu aramaya çıkalm dediler. hepsi silahları alıp köyün çıkışına doğru gittiler. gece bir gibi geri dönmüşler.

biri üvey annemi kenara çekip bir şeyler anlattı. üvey annem çığlık çığlığa ağlıyordu. saçlarını yoluyor kendini yerlere vuruyordu. amk anladık ki baba yok artık. ölmüş öldürülmüş.

ne kadar kötü bir şey bilemezsiniz. düşünün ki her akşam gelişiyle varlığıyla bu taktan dünyayı güvenilir kılan sizin başını okşayıp saçlarınızdan öptüğünde içinizin yağları eriyen sabah akşam çalıştığından ter kokan ama o ter kokusu dünyanın en güzel kokusu olan babanız yok.