1. 26.
    0
    aydına selçuğa falan giden arabalar duruyor ama binmiyorum. yaklaşık 2 saat bekledik, aktarma yapa yapa gitsem bile yolu raılardım o zamana ama umurum değil. sonunda bi araba geldi. almancı bi aile, karı koca bir de 2 3 yaşlarında çocukları var. çantamı bagaja attım. vedalaşıyorduk artık. için parçalanıyordu. mazeret bitmiş, gibe gibe binecektim. sarıldım boynuna, tam ayrılırkende yanağına küçük bir öpücük kondurdum. o an öyle güzel baktı ki bana. dünya yansa, kafama meteor düşse veya herhangi bir şekilde yok olsam gam yemezdim. şimdi diyorum ki keşke öyle olsaydı.
    ···
   tümünü göster