ben bu kadar okulu imam hatip mezunu cahillerin

iyi geçindiniz onunla. Diğerleriyle. Cekindiniz insanları kırmaya incimeye yakışmazdı size. gibtir et yakışmayı kafam rahat olsun dediniz. Kim ne tak yiyosa kendine yiyo dediniz. Koyun dediniz bacak dediniz.
O tartıştı insalarıla üstlerine bastı başkaları bişey demedi ona haşmetliydi çünkü karşısına almayı kim isterdi. Ezdi insaları. Küfretti, aşağıladı, aldattı kavga etti. Ama adamlığa sığmazdı yaptıkları sen yapamazdın. O taku yiyemezdin. Ama ona bulaşmazdın kafan rahat olmalıydı. Ezdikçe büyüdü o dün kavga ettikleri bugün kankası olmuştu. Rahatça tekrar aşağılayacak birer piyonu olmuştu. Sürekli başka kızlara yavşıyodu laf edemeiyodunuz şerefsiz bin diyemiyodunuz kendine güvenliydi çünkü.
Ama arkadaşlarınız vardı kandırıyodunuz kendinizi daha çok arkadaşınız vardı herkes sizi seviyodu en azından sizin dünyanızda. Daha karlıydınız ondan. O eze eze ilerledi insanları tepeye yükseldi. Siz ezemezdiniz insanları gururluydunuz çünkü. Üstte arkadaşlarınız vardı o çok önemsediğiniz kırmadığınız. Adam yerine koyduğunuz taklar ordaydı. El istediniz. Birisi elinizden tutsun istediniz. Dengesi bozulabilirdi ama iyi davranmıştınız ona borçluydu size ezmemiştiniz onu. El beklediniz. Gelmedi. Bi kez daha gibti hayat sizi. Aşağı düşerken gördünüz o huur çocuğu reisin size gülen yüzünü.