mola yerinde tuvalette yaşadığım ibretlik olay

yine şehirler arası yolculuk yapıyorum bi gün. evden çıkmadan da yemişim bazlamayı gözlemeyi; köseoğlu sucuğu makata dayandı amk otobüste. nasıl kıvranıyorum ama. en ufak bir osuruk kaçırmam demek otobüsün şarampole yuvarlanması demek. kokuyu alan direkt bayılır. o derece zehirli atik variline ekmek banmış gibiyim yani.

neyse ben dayandım tabi iki üç saat derken mola yerine geldik. muavinden önce atladım aşağıya koşa koşa (ördek koşuşu) tuvaleti buldum girdim. kabinlerden birine geçtim hemen, pantolonu çıkardım eğildim tam yükü boşaltacağım ki yandan bi karı hapşurması. ananı gibiyim dedim kadınlar tuvaletine girmişiz. köseoğlu da baş vermiş makattan geri de yutamam, ne yapcam falan diye terledim ben iyice. otobüs de kaçacak, sıç gitsin ve benzeri düşünceler içinde çatçatçatçat tok çatçatçatçat tok boşalttım ne var ne yok.

o an delikten yeşilimsi bir duman yükseldi. beyler ister inanın ister inanmayın. ölü at yemişim resmen. gözlerimle takip ettim dumanı, yükseldi yan kabine doğru gitti. tam zütü mötü sildim pantolonu topluyorum derken yandaki karı ayh dedi pataküte yığıldı olduğu yere.

lan şimdi yardım etmeye girsem sapık damgası yiyeceğiz. zütü başı açıktır onun orada.
etmesem, kokuya dna analizi falan yapsalar sülalemi içeri tıkarlar diye korkuyorum. geçmez çünkü o koku biliyorum, 3 yıl falan kalıcı özelliği var. dedim gibtir et gebersin amk kaşarı. yıkadım eli kolu, verdim parayı, döktüm kolonyayı çıktım bindim otobüse. bi baktım öndeki çocuk ağlıyo amk. annem nerde kaldı diye. aldım yanıma evlatlık edindim garibanı.

bu da böyle bi anımdır.