artık sosyalim beyler koşun toplanın bi

asosyal panpalarım siz de izleyin bu yolu.

Uzun zaman önce bi karar almıştım sosyal olucam mutlu olmayı öğrenecem(gerçekten bilmiyodum panpalar yaşadıklarımı bilseniz anlarsınız) diye. Üniversite başlayınca yeni bi başlangıç yaparım diyodum ama olmamıştı. insanlarla ilişki kuramıyodum. işkence gibiydi. Bu sabah pgibolojiye çalışırken(tıp okuyorum ilk yıldan at gibi çalışıyoruz ) nevroz diye bi hastalıkla karşılaştım. ne olduğunu bilmiyodum notlarda da yazmıyodu. ama acaip merak etmiştim garip bi şekilde. sonra hemen nete girip araştırdım bikaç da kitap karıştırdım kendimde bu hastalığın mevcut olduğunu farkettim. sorunu anladım, kendi kendime yalan söylememdi problem. gereksiz yere üstünlük taslıyodum ya da aşağılık pgibolojisine giriyodum. gerçek bi dünyada yaşamaya karar verdim. kitabın birinde de kendi kendinize iyi davranın, ruhunuza kötü davranırsanız aynı şekilde tepki alırsınız fln diyodu. 'pozitif bakmak' gerekiyomuş. ve en önemlisi 'korkmamak'.. denedim amk pdö dersinde. 10 kişilik grupta 4 kız vardı üzerine oynadığım iki kızdan da olumlu olduğunu düşündüğüm tepkiler aldım. mecburiyetten takıldığım bi adamın muhabbetinden zevk almaya başladım. hayatımda konuşamadığım kadar akıcı türkçe konuştum ve esprilerle bayağı güldürdüm ortamdakileri. öyle bi seviyeye gelmişti ki dersin sonuna doğru hık desem gülüyolardı. dersten sonra dolmuşta dönerken kötü hissetmedim ilk kez. uzun zaman sonra mutluyum lan.

özet isteyen panpalarım için : kendinizi pgibolojik yönden ve ruhen analiz edin. araştırın. gerekirse profesyonel destek alın. bu problemlerin bilimsel çözümleri var. muhtemelen çoğumuzda bu nevroz var araştırmaya oradan başlarsanız iyi olur.

kendinize asla yalan söylemeyin, yalnızken egonuzu tatmin eder ama toplum içinde hiç bi işe yaramaz. kendinizi tanıyın
edit: taşak geçilen adam olmuşsun demiş bi panpamız.ona hitaben: ağırlığımı korudum panpa. geçmişte taşak geçilen adam da olduğum için aradaki farkı anlayabiliyorum ama uyardığın için saol