pokemon

ohhooo, çocukluğumuzun en iyi çizgi filmiydi lan.
her gün kulüpte onun çıkma saatini beklerken arkadaşlarla, sen pikaçusun ben balbazarım falan diye pokemon dövüştürürdük.. ahh ulan ahh ne günlerdi.

sonra tasoları çıktı cipslerden, bir yoğurt kabı (10 kilo) dolusu vardı bende amk. mahallenin tüm gerzeklerini üterdim. bakkala giderdik, bütün cipsleri un ufak ederdik, kaplarının dışından kontrol ederdik içinde taso var mı diye.

benim de pokemonlarım olacaktı, pokedexim olacaktı, ben de dünyayı gezip pokemonlarımı dövüştürecektim, geliştirecektim, yeni pokemonlar yakalayacaktım. ne zamana kadar?:

binin biri 'ben balbazarıııııımmmm' diye camdan atlayana kadar. ulan uçacaksan pigetto ol, ne bilim çarizard ol, butterfly ol. puşt seni. senin yüzünden pokemon ortadan kalktı be, hayallerimle birlikte.

neyse liseye başladık, bizim sınıfa da hatay'dan bi çocuk geldi. konu pokemondan açılınca da:
'o camdan atlayan çocuk var yaaaa' dedi,
'o çocuk bizim mahalledeydi işte' dedi, (o çocuk benim diyecek sandınız di mi binler ehuehueheue)
'salağın tekiydi o çocuk' diye de ekledi, sanki bilmiyormuşuz gibi.

sırf o camdan atlayan salak yüzünden, bizim hatay'dan gelen arkadaşı da dışlamıştım ilk sene. sonradan bunun boş birşey olduğunu anlayıp pek bi sevdim o çocuğu. benim hayallerimi söndüren diğer salaktı..