derdinize derman olunur

şöyle ki şimdi, 1 yıldır hayalini kurduğum bir kız vardı. ankarada, piyano çalan, progressive rock dinleyen, kızıl saçlı falan. hayalimdeki 3lüyü tamamlamıştı. ama o ankara işte ben istanbul.

özet geçiyorum hemen aylarca şarkılar beğendik sadece, 0 konuşma. gideceğini bildiğim bazı konserlerde gördüm ama hala muhabbet olmadı. tanımıyor beni daha çünkü. b

ben de gittim bi albüm aldım, yeni çıkan çok değerli bişeydi. hediye ettim falan evine gönderdim. ilk konuşma ordan başladı işte sen mi gönderdin diye. ordan kopturdum ben dedim işte tanışmak istediğimi, hoşlandığımı belli ettim alttan alttan. bu oralı olmadı. en son da ara ara konuşmalar devam ederken -hiç arkadaş muhabbeti olmadı gibi, mal gibi direk olaya girdim- geçen "benimde 2-3 yıl önce böyle bi olayım vardı, tanımadan etmeden hayal kuruyordum falan, boşver geçer" tarzı bişey. resmen dalga geçti amk.

ama sorun şu ki ben unutamıyorum lan. bütün bir sene onu hayal ederken beraberinde dinlediğim müzikleri tekrar dinleyince o günlere dönüyorum.

hayatımdan çok memnunum. kendimle gurur duruyorum, tamamlanmış biri gibi hissediyorum ama işte onsuz olmuyor be panpa. bi ekgiblik hep.

seni istememiş, senin duygularınla dalga geçmiş birine nasıl hala bu kadar değer verebiliyorum anlamıyorum lan.