gece dışarıda biyerlere işeyip çarpılan

çocukluğumda odamın kapısının kolunun deli gibi zorlandığını görmüştüm halbu ki evde herkes uyuyordu ve yatarken açık olan kapı ben bunları görürken kapalıydı. sonra nasıl olup uyuduysam sabah yine açık haldeydi. yıllar sonra yine gece yatağımda yatarken ayak bileklerimden iki el tutup beni yataktan aşağı çekmişti o kadar çok korkmuştum ki kekeme olmuştum imamların duasıyla zamanla düzelmiştim.

ve en çok beni hala o gün gibi etkileyen tek şey şu ki bakın şimdi yazarken bile gözlerim doldu ağlıycam amk nerdeyse tüylerim diken diken. ufaktım ya 8 yada 9 yaşındaydım annemle evde tektim annem mutfakta yemek yapıyor bense salonda oyun oynuyordum.bi zaman sonra annem mutfaktan çıktı etrafımda hiç bişey söylemeden bi iki tur atıp balkona çıkmıştı ve bana da gel işareti yapmıştı bende peşinden balkona çıkcağım sırada kapıya yaklaşmışken annem balkondan aşağı atladı o an düşündüğüm tek şey peşinden bende atlamalıydım tam koşmaya başlayacaktım ki bu arada bunların bilincindeyim ama istemsiz şekilde yapıyorum,tam koşmaya başladım daha balkondan çıkamamışken annemin mutfaktan çıktığını gördüm.. o anı tarif edemem dünyanın hiç bi dili bana o anı anlattıramaz.ben ne olduğunu anlayamamış bi şekilde deli gibi ağlarken tıpkı testerenin oyuncağı gibi bi gülme sesi duymuştum.o olay sonrası pgibolojim bozulmuştu çocuk doktorlarına aylarca gitmiştik amk nerden yazdım bunları ya ağlıyorum buz kestim gece gece off dıbına koyim ya