sübyandım çocuktum kendimden geçtim doğrultum

üstümde kaşmir siyah montum vardı ve düşünceli düşünceli hayata yön verebileceğim anları düşünüyordum, ne yapmalı, nereden başlamalıydım.

Düşünceli düşünceli dalgın dalgın bakıyordum karşıya... ne kadar süre öyle kaldım bilmiyorum ancak bir anda ayıldığımda bir çift yeşil göz bana bakıyordu, ürkmüş şaşkın bir çift göz...

Sanırım uzun zamandır gözünün içine bakarken beni görmüş gözlerimi kaçırmayınca da tedirgin olmuştu...
O esnada şaşkınlıktan ben de gözlerimi kaçırmış, hatta kıpkırmızı olmuştum..

O da olayı anlamış olacak ki hem arkadaşları ile konuşuyor ara ara da bana bakıp arkadaşlarına dönüp gülümsüyordu...

içim bir hoş olmuştu, ancak insanlara güven sorunum baş gösteriyordu yine..

ilişki başlayacak dahi olsa sürekliliği olmayacaktı bu ilişkinin, bu yüzden bir ehemmiyeti yoktu bana bakışlarının...

Bir sibel, ayşe, merve bir demet vakasını daha bu yürek kaldıramazdı..

Sahi düşününce bu genç yaşımda ne kadar çok yaralanmıştı yüreğim... Bu düşünceler kafamda dolaşırken yüzüme hüzün çökmüştü eskileri düşünür olmuştum