soğuk bir havada önümde bir taksi durdu

hiç taksiye binmeyi düşünmüyoken içimden bir durdurma istediği geldi. durdurdum ve hemen bindim.

- ne tarafa abicim?
zor bir soru oldu benim için. bi güzergah belirlemişte binmiş değildim ki taksiye. üşüdüğüm için sığındım

-bilmem.
dedi ağzım. kulaklarım buna çok şaşırdılar. beyin ağza sinirlendi. sürücü gaz keserek dikiz aynasından dikkatlice baktı.

-sirkeciye!
dedi ağız. beyin buna çok şaşırdı. kulaklar yanlış duyduklarına kanaat getirdiler.

-sirkecinin ne tarafına abicim?
sorusu da bir suskunluğa sebebiyet verdi. niye sirkeciye gittiğimi daha tam algılayabilmiş değilim, herif bana ne soruyo böyle? sirkeci de ne işim var lan benim? sirkecide bildigim gar bir de vapur iskelesi.. garda ne işim var amk? halkalıya gitmiyorum ki? en doğrusu vapur iskelesi.

-vapur iskelesine!
dedi ağız gayet kararlıca. bunun üzerine beyinde bir kısa devre oluşunca kulaklar hiçbir şey duymadılar.

edit: bu bir önyargı denemesidir. anlatılan hikaye ferhan şensoy'un karagöz ile boşverin beni adlı romanında geçmektedir. kitabı okuyup beğenmeyen insan yoktur daha yeryüzünde.

ama işte sizin gibi önyargılı amın rüzgarlarına yapacak hiçbir şeyin olmadıgı aşikar. son olarak yayında ve yapımda emeği geçen herkesin dıbına koyim