depremin hayattan kopardıkları

02:58 saati asla unutamam.. aniden uyandım rüyamda köpeklerle boğuşuyordum, kan ter içerisinde kalmıştım deli gibi havlıyordu hayvanlar. Üzerime saldırıyorlar ve ben kendimi korumaya çalışıyordum... uyandım yan komidinin üstündeki saatte 02:58 yazıyordu ama sanki hala uyuyordum. havlayan köpek sesleri her yanı çınlatıyordu. gölcükte 6 yıldır kalıyorduk, ilk defa böyle bir köpek havlamasına şahit oluyordum. saat 02:59 oldu... hayvanlar çıldırırcasına havlıyorlardı küçük kardeşimde seslere uyanmıştı. hatta karşı binada da ışıklar yanıyordu. sanırım onlarda uyanmıştı hayvan seslerine... cama çıktım yan binaya baktım orada hiçbir hareket yoktu. karşı binada tek tek ışıklar yanıyordu. insanlar balkonlara camlara çıkmaya başlamıştı. seslere tepki gösteriyorlar kimisi hoşt diye bağırıyordu. evin camından cadde boyu bakmaya başladım. evimiz caddenin en başında idi. cadde boylu boyunca binalardan oluşuyordu iki taraftan karşılıklı binalar...

gözlerimle binalara bakıyor insanlar camlara çıkacak mı diye bakoyordum saat 03:01 o esnada kardeşimin sesi ile irkildim. abi gök yüzü kıpkırmızı görüyor musun diyordu. kafamı kaldırdım gök yüzüne baktım.