sübyandım çocuktum kendimden geçtim doğrultum

gurur insanın aslında karşısındaki en büyük engeldir. insan gururları doğrultusunda hareket ediyor...

Ders kaydı yapmıştım ev yapayalnızdı sessiz, ölü bir ev çevrem herşeyim sessizdi... ve ev anılarıyla üstüme üstüme geliyordu.

ayşenin anıları... onun anıları...

sürekli anılar peşimde kovalıyordu beni salonda mutdakta yemek masaında

ilk bir ay dışarı dahi çıkmadım okula gitmedim harç parasını yatırdım sadece... okula uğramıyordum...
ölüm bir anda kapı çalıyor... uykusuz gecelerinize pelesenk olurcasına peşinizden ayrılmıyor... daha yeni tanışmış oğuzhan ile oğuzhan itü bilgisayarda okuyor... tanışır tanışmaz da kaynaşmışlar... insanların söylemleri bu yönde... bilemiyorum belki de daha önceden de tanıyorlardı birbirlerini benden ayrılalı daha 1 ay olmuştu. 2005 yılının ocak ayında idik.

10 ocak tarihinde okul bir intihar olayı ile çalkalandı...

oğuzhan göletteki odasında duşta gece 4 sularında bileklerini keserek intihar etmişti..

intiharının ardından sadece bir not bırakmış...

ve o not halen internet sayfasında duruyor

linkini bulup koyacam birazdan