birileri hep anlatır

düşlediğin gibi gitmez hiç bi zaman kurduğun hayallerin işte böyle döner yaşam çarkın
birde geçip giden zamanın dişlerinin izleri vardır saat misali... teninde taşıdığın...
pekte umrunda değil gözlerinden akan yaşları artık hesaba bile katmazken yaşlanırsın...
ama panpa korkutur seni bu umursamazlık çok geçmeden fark edersin ki artık insanlıktan uzaksın...
damarlarında kan pıhtısı uykusuzluğuna haplar ve göz altlarına morlar sahip olur yavaşca ve derinden...
en içinden atamadıkların nereye gidersen git gelir hep seninle...
ellerin cebinde yürümek derler ya panpa pek içli dışlısın bu ara... pek samimisin yalnız kalmakla pek bi durgunsun hayırdır ?
yoksa tek mi kaldın rüyanda ?
neyse gibtir etmeyi öğrenmelisin bence gerekiyorsa gece gündüz bunu etütle... dumanında kaybolan hayaller var yaktığın her tütünde...
bazen gemileri yakmayı bilmekten öte olur yaktığın her gemiyle birlikte boğulmak...
bazende istersin onun hayatında en ufak bir zerre olmak... ama senden başka herşeyle dolmuşsa gözenekler sana yer kalmaz...
sen zayıf aldığın bir sınavın ardından öğretmenine koşup not dilenen değilde sıranda tek başına oturup hiç kimseye dudak bükmeyen o öğrenciydin... bu yüzden kutuplardan basık ekvatordan şişkin bu sınıfta hala yalnız kalabiliyorsun...