panpalrarım şu saatte liseli olmadığına

lan gelin bi;

dersten çıktım indik arkadaşla kantine bi yandan da elamana sövüyorum lan bizi uzun yoldan zütürdün yavşak diye. neyse bu tuvalete falan da uğradı işte ama yüce yaradan işini biliyo binler. meğer tüm bunların varmış bi nedeni. indik kantine iğne atsak yere düşmez. ve o an geldi arkadan biri benim koluma doğru çarptı. hissettim dıbına koyim arkamı görmeden bu durumu hissetim o kızdı. döndüm baktım harbiden de oydu. bana bakıyordu şok oldum lan buz gibi heykel gibi kalakaldım. özür diledi. değil önemli değili demeyi ağzımı açamadım. yerimden kıpırdayamadım. sonra büfenin orda bi kez daha yanyana geldik 2 saniye gözünün içine baktım uzun uzun geçtiler sonra arka masaya. artık eminim o da benim farkında. yorumları ve önerileri alayım