sübyandım çocuktum kendimden geçtim doğrultum

kendime karşı özgüvenim yer ile yeksan olmuştu artık başarılı bir öğrenci değildim ama başarılı bir cemaat mensubuydum.. Bıyıklarım yeni terliyordu badem bıyıklı olmuştum.. ilçe abisi bir gün sohbetime geldi. çok sinirliydim ona ama sohbeti dinlemesi hoşuma gitmişti. o da orada diye sohbet bitirirken sorusu olan var mı diye sordum. bu ilçe abisi şaşırmış vaziyette sorgularcasına yüzüme bakıyordu. tekrar dedim sorusu olan var mı kimseden çıt yok. en son dayanamadım içlerinden birine sordum ne anlattım ben size diye. yüzünü eğdi çocuk utancından dinlemedim abi dedi. sonra durdum bu ilçe abisinin gözünün içine bakarak çocuklara sordum arkadaşlar içinizden biri bana bugün kü sohbeti anlatsın dedim ama gözlerimi ilçe abisinin gözlerinden ayırmıyorum. Kimseden çıt çıkmıyor... sustum ... sonra dedim kimse mi dinlemedi beni dedim çocuklardan bir kaçı ağlamaya başladı ağlamayın dedim ama bir daha olmasın sakın diye de tersledim herkes çıktı. bu ilçe abisi kaldı yanımda