1. 1.
    0
    küçüklüğümde parkta değil koştururduk inşaatta
    evde ilaç bekleyen bir anne ve bir baba
    ayaklarımız ısınmazdı yürürdük hep betonda
    çıldırmamak mümkünmü böyle taktan hayatta

    beş kuruşla saatlerce çalısırdık iş başında
    bir gün oldu gülmedik , somurtganlık anlımızda
    kuralsızdı her bi kişi kimse yoktu zor durumda
    bir lokma ekmek için uğraşırdık onla bunla

    işte böyle anlat anlat ağla hallerinde idim
    taki onla tanışana dek herzamanım böyle gitti
    mutlulukta bizde bukadar işte şimdi oda bitti
    kaset tekrar başa sardı unutamam hiç bi derdi

    zaman geldi geçti bitti işte günlerim
    eğer kafam bi milyonsa sorumlusu dünlerim
    batağın içine girmişim şimdi gelse neyleyim
    kimse anlamaz seni , devam et be görkerim
    ···
   tümünü göster