panpalar bu öğlen eve getirdiğim kıza

@1353 üniversite 3. sınıfta yurttan çıkıp ev tutmuştum. odalar boğuyor, duvarlar üstüme geliyordu. yurt ortamından ayrıldığım için gib gibi yalnızdım. gripin ve gece yolcuları ile geçiriyordum günlerimi.

gece yolcuları - hüzün'ü vermişsin. öyle bi eski günlere gittim. ilk kız arkadaşımdı o, ilkimdi. acemiydim, en ufak şeyde yaralanıyordum. sonra ayrıldık mk. günler geçmedi, üniversitede derslere, sınavlara girmedim, evden çıkmadım. sonra nasıl olduysa barıştık.

http://www.youtube.com/watch?v=YtSeWD2jvvo

bu şarkıyı dinleyemiyordum mk, dayanamıyordum sözlerine. ayrıldığımızda başkası olmuş, daha sonra öğrendim bunu. ilk buluşmamızda müzik kutusunda çaldım bu şarkıyı, üni cafesinde. omzuna koydum başımı, herkesin içinde ağladım mk. erkeklik de bi yere kadar, tüm saflığımı, tüm sevgimi akıttım o yaşlarla. o günden sonra kalbimi söktü yerinden, kalpsiz bıraktı. ruh gibiydim, 1-2 ay daha birlikte olduk. bu sefer tamamen ayrıldık. 5 ayda unutmaya çalıştım kızı. o unutamasa da ben unuttum, o görse de ben görmezden geldim. aynı üniversite, aynı dersler. bi gün vize olcaz, gitmedim derse. hoca aradı beni, sınava çağırdı. girdim sınıfa, "hocam sınav olacak halim yok mazur görün" dedim. boş bi kağıt verdi, "ne olduysa hepsini yaz" dedi. hoca bile biliyordu bizi, olan biten her şeyi yazdım.

gibti attı beni o kız. çok değiştim, kendimi tanıyamadım. dedim ya, kalbimi söktü. daha sonra kimseyi hak ettikleri şekilde sevemedim. bi kızı 1,5 sene, diğerini 5 ay, bir diğerini 2 hafta.. birlikte olduğum süreler giderek kısaldı. şimdi kimseye güvenemiyorum, kimseyi gözüm görmüyor. gibimde değil dıbına kodumun kezbanları.

hayatımı yaşıyorum mk, kurtuldum hepsinden. paramı kendim için harcıyorum, arabamla kendi istediğim yere gidiyorum. hayat bu işte. kezbanların alayının zütünü gibeyim.

devam et hacım, bilgisayarı her açtığımda giriyorum başlığa. gibtir et kezbanları, sana bişi olmasın.