genç büyücü lemu nun notları anlatıyorum

Sesi güven vericiydi. “ iyiler kötüler olmadan var olamaz. Kötüler ise onları yargılayan iyiler olmadan sadece hayatın tadını çıkarır. “

“ Ben bir meleğim Lemu. “
“ Sen şeytansın. “
“ Sadece herkesten daha zekiyim. “

Konuşma her ne kadar ilginç ilerlese de artık daha fazla dayanamıyordum. Bir insan için muazzam büyüklükteki büyümü sürdürmek tüm gücümü tüketiyordu. Koruyucu dairem artık eskisi kadar güçlü değildi. Şeytan’ı geri göndermeliydim.

“ Konuşmamızı burada kesmek zorundayım. “ dedim her ne kadar devam etmek istesemde. Vücudum ter içinde kalmıştı. Sarf ettiğim çaba yüzünden dizlerim titriyordu.

“ Bu kadar hayal gücü yeter. Söyle bana Lemu, hayatın tüm sırrını bir cümlede öğrenmek ister misin? Gerçeği bilmek ister misin? “ dedi usulca.

Yüzünde bir kurnazlık, sinsi bir düşünce aradım ama bulamadım. Samimi bir ifadesi vardı. Gözlerindeki ışıltı yine beni büyülüyordu. O an bir şey farkettim. Karşımdaki adam yalnız bir adamdı.

Sevgili okur, şeytan gitmeden bana son bir cümle söyledi. Her şeyin içinde olduğu son bir cümle. Bana söylediği sır bu dünyanın çok ötelerinden geliyordu ve kulaklarıma değil kalbime söylenmişti. Bana söylediği cümle bir duygu içeriyordu. Sevgili okur bunu sana harflerle ve sözlerle anlatmam imkansız. Bir duyguyu kağıda dökemezsin. Bir duyguyu elinde tutamazsın.

Davetimden sonra geçen günler boyunca uzun uzun bu sırrı düşündüm. Kendimi alamıyordum. Yaşama nedenim elimden alınmıştı. Büyük bir sırra vâkıf olmuştum ama aynı zamanda lanetlendiğimi biliyordum.

Sonunda bu duygu beni deliye çevirdi. Hayata karşı duyduğum arzu ve istek artık yerini ucsuz bucaksız bir çöle bırakmıştı. Kupkuruydum. Nedensiz bir adamdım.

Kendi hafızamı silip, tüm bu olanları unutmaktan başka çarem yoktu. Herşeye baştan başlayacaktım. insana özgü o ilerleme tutkusuyla hayata yeniden başlayacaktım.