genç büyücü lemu nun notları anlatıyorum

18 Aralık,

Sevgili okur, bu iş hiç istemediğim yerlere doğru ilerliyor gibi görünüyor. Çıldırmak üzereyim. Nedenlerle yaşayan bir adamken, yaşama nedeni olmayan bir insana dönüştüm.

Konuşacak birinin olması beni rahatlatıyor – her ne kadar aslında olmasa da.

Kafan karışmasın sevgili okur. Senin aslında olmadığını iddia etmiyorum. Henüz o kadar delirmedim. Ancak gerçek, senin hayal ettiğin gibi basit değil. Şu an için bunu bilsen iyi olur. Zamanın yaklaşıyor. Hazır mısın?

• **

Hoşnutsuzlukla gözlerini kıstı. Elindeki eski kağıt parçasına bir kere daha hızlıca göz gezdirdi. Önünde yazılarını okuduğu adam sanki yavaş yavaş tanımaya başladığını düşündüğü Lemu değilmiş gibiydi. Bahsettiği o büyüden sonra sanki bambaşka bir insan oluvermişti. Yazıları artık çok özensiz, isteksiz bir hal almıştı. Okuduğu notlarında, kimi zaman abartılı bulduğu özenden ve şekilcilikten eser yoktu. Sanki gerçekten yazmak istemiyormuş gibiydi. Ne olmuştu böyle birdenbire? Dediği gibi gerçekten yaşama şevkini mi kaybetmişti?

Lemu’nun 18 Aralık başlıklı notu onu biraz tedirgin etmişti. Sanki içinde minik bir parça yeniden uyanmaya çalışıyor gibiydi. Ne hissettiği duygularına ne de düşüncelerine bir anlam veremiyordu. Ama emin olduğu bir şey varsa o da Lemu ile arasında basit bir usta çırak ilişkisinden çok daha derin bir şeyler olduğuydu.

Koltuğunda hafifçe kıpırdanıp okumaya devam etti.