yürek sızlatan fakirlik anıları

aslında çok şey çekmedim ama bana çok koydu çektiklerim lise 1 de arkadaslarım çok gezerdi bugün burdayız yarın surda falan 1 ayda saglam 20 TL anca alırdım haftalıgım dısında onla gıder gelırdım heryere ama 20 tl nedır b ı sınemaya gıtsek 15 tl amk herneyse gidemezdim amk hoslandıgım kızla gezemezdim neden param yoktu sürekli aynı kıyafetlerle ınsanların karsısına cıkmaktan nefret ediyodum resmen hayata küsüyodum o sıralar tanrıyı bile sorguladım kendimce o zamanlar çok koydu beyler çook annem tutumlu kadın 5 kurusu bile biriktirir ondanda isteyemezdim neden kadın 2 yıldır kendine hiçbişey almamış o ne yapsın istemeye yüzüm yok günlerde dısarı cıkmaz pc de vakit geçirirdim akrabalar alay ederdi pc başında kalıcak diye lan huur cocukları para kıyafet varda benmı cıkmıyorum alayından nefret ediyorum cogundan söyleyemezdim beyler böyle böyle diye kimseye acıklama yapmadım yapmazdım cünkü gün gelicek hepsinin dıbına koyucam simdide durum cok iyi değil ama idare ediyorum aynı sıkıntılar yine var

bana en cok koyan 7.sınıfda hoca boya alıncak demişti para yok amk nasıl bi boyaysa baya pahalı annemın bi yüzügü vardı altın 30 40 lira etmiş satınca onla aldı bana boyayıo gün hayata küstüm beyler ağladım ağladım tüm gün ağladım resmen dışarıda ve bunu lise 1 de ogrendım fişini buldum sanki anı gibi hala saklamış cekmecesinde dıbına koyim bunları yaşadımya dışarıdan gören herkes neden bu kadar acımasızsın diyor tanrının acımadıgına sızde acımayın gibin anasını bırakın hepinize kolay gelsin gözlerim doldu