hayatimin hikayesi by kayip seyyah

Jennie nin koca bi jipi vardi 98model siyah ford explorer. Bulundugumuz sehrin cevresinde de gidip gorulebilecek olaganustu guzellikte yerler vardi. Goller dereler, daglar… tek geceligine cadiri, tulumlari, nevalemizi, sarabimizi alir gider takilirdik. Geceligin ay isiginda, ormanin o derin sessizligi icersinde bagirarak, deli gibi sevismek… o gunlerde kendimi o kadar cok sansli hissediyordum ki, inancsiz bir pic olmama ragmen her gun sukrediyordum halime. Benim o gunlerde yasadiklarimi, zengin fakir cok cok az insan yasayabildigini cok iyi biliyordum. O kadar mutluydum ki, sahip oldugum bu olanaklari gunun birinde kaybedebilecgim aklimin ucundan bile gecmiyordu. Hersey superdi benim icin. Bu hard drug olayinda da artik kendimi asmis hissediyordum. Kafam yuksekteyken bile kendimi ve cevremi control edebiliyordum artik. Ve farkli bir insan olmustum. 1 sene onceki halimden eser yoktu. Eminim ki o yazin sonunda turkiyeye geri donseydim, ailem dahil kimse beni taniyamazdi. Fiziksel olarak gelismistim. Zaten daha once de iri yariydim, ama vucudum farkli bir sekle girmisti sanki. Ayni zamanda olgunlasmistim da. Ingilizcem, devamli amerikalilarla takildigimdan mukemmel seviyeye gelmisti. Kisacasi jennie nin benim uzerinde inanilmaz pozitif etkisi olmustu. Bunu asla unutamam…