ölü bir adamın hayat hikayesi

balıklama daldım amk. hem kıza hava atıcam hem serinlicem diye
yüz üstü daldıgımdan kafamın arka tarafını çarptım. kanadı
birde derinmiş. eskiden yıkılmış köprü
tekrar yapmışlar. kayalar alt tarafta kalmış ve anlamsız bir derinlik oluşmuş.
kafamı tutuyorum. çıkamıyorum falan. gözlerimi kapadım
lizanın yüzü geldi gözlerime. bir cesaret ile tek elimle kafamı tutarken
tek elimle boğulmaktan kurtulmak için yukarı doğru çırpınıyorum.
1 dakika falan boğuştuktan sonra denizle yukarı çıktım
deniz bana hiç mi hayırlı gelmez amk
iskelenin yan tarafında çıkmak merdiven var ordan iskeleye çıktım
sitenin özel iskelesi oldugu için kokoş karılar yatmış güneşleniyordu
su damlattım bir kaçının üstüne istemsizce
- napıyorsun be sen burdan mısın diye ötmeye başladılar
lan kafam kanıyo annesi gibik ne diyon
hiç birini cevaplamadan. yürümeye başladım ama harbiden kanıyo kafam amk
cıktıktan sonra onlara baktım.
yoktular gitmişlerdi. bende eve doğru yürümeye başladım
kafamı elimle tutuyorum ama durmuyor kan. açılmış yani kafam
eve gittim. teyzemlerle kalıyorum evde pansuman falan yaptılar
beyinde ne kadar çok kan oldugunu anladım amk
kanı bir şekilde durdurdular bende içeri geçip yatağa uzandım
bir kaç saat uyumuşum. iyi beyin kanaması geçirmemişim
yoksa ölürdüm amk uyuyakaldığımda
sonra teyzem uyandırdı beni. kalk oglum arkadaşların geldi falan
- nerdeydin dediler
- kafam yarıldı uyudum bende dedim
- bişey oldu mu falan dedi sevcan
kafam yarıldı amk salağı daha ne olucak
- yok olmadı iyiyim dedim
- biz sen gelirsin diye yürümeye devam ettik kusura bakma dediler
- sorun değil dedim. yolladım amk cocuklarını