ölü bir adamın hayat hikayesi

deryayla konuşurken küfür etmemesini söyledim.
bir çok kız arkadaşım olmuştu
meryem, simge, derya, feride, şule.. bunların tek vücuda bürünmesi halinde
hala erişemediği biri vardı gönlümde ama; liza.
o aralar şiir yazıyordum. hala karalarım
bir gün okuldan kaçıp lunapark tarzı bi yere gittik. okulca
dönüşünde ben derya ile oturdum. şiirimi okudum.
yol böyle giderken. meryem geldi arkadan ağlıyarak
- başardın tebrik ederim dedi deryaya dönüp
- neyi başardın derya dedim
- anlamadım ki dedi
- siz ikiniz gülüşüyorsunuz. ben seni seviyorum tugay dedi.
sustum.
hepimiz en baştan okulun oldugu durakta inip eve dağılcaktık.
ben-simge-tilbe-beyza-derya-mehmet birader vardı bide onlarla takılmıştım
durağa inince. bekleyin dedim onlara neymiş bunun derdi
gittim yanına. ağlıyordu omuzlarından tuttum
- anlat dedim
göğsüme koydu kafasını
- seni seviyorum dedi
oturduk bi yere.
konuştuk
- ben tak adamın tekiyim dedim
- olsun dedi
- seninle olmaz dedim
- ama beni seviyor gibi davranıyordun dedi
- ama değil dedim
- ben gerçek aşkı arıyorum dedi
- onu yalnış ülkenin yalnış bir coğrafyasın da arıyorsun. benim iklimim bol yağışlı.
ıslanır kurak yanakların. yapma dedim
- sen yapma dedi
bu konuşma uzadı gitti. kızı bir şekilde ikna ettim bensizliğe
kalkarken şunu söyledi bana
- kaybettiğin zaman anlıcaksın, herşeyin değerini..
dönüp baktığımda deryalarda gitmişti.
yine dışarda yapayalnız ben.