ölü bir adamın hayat hikayesi

uzun zamanlar devirdik lizayla. annemle kavga ettim lizaya sığındım
okulda kavga oldu lizaya sığındım.
birçok badireyi sırf lizanın gülümsemesi uğruna
beyin denilen klasörden sildim.
( teknolojik düşünün olm.)
lise2 yide bitirdim. hiç bir kız olmadan.
• liza bölümünü özet geçmek istedim çünkü inanın hatırlamıyorum
ama şunu söyliyim lizayı bulduğunuz an asla
yaptığım salaklığı yapmayın.*
yaz geldi. biraz daha kalıplanmış, uzamış,
saçları salmış hafifde yüzüm oturduğu için tipim yerine oturmuş birisi oldum.
yazın annem kapımı çaldı.
içeri girdi
- lizayla mısın dedi
-evet dedim
- nasılmış dedi
yüzünde hafif tebessüm
- kendin sor dedim
- nasılsın dedi
biraz durdukdan sonra,
-iyiymiş diye yanıtladı.
halbu ki liza yoktu yanımda
aslında cogunuzun tahmin ettiği gibi şizofren değildim
şizofren beyninizin oyununu gerçekmiş gibi algılamaktı
ama liza benim beynimin oyunu idi sadece
hayali olduğunu biliyordum
bu şizofrenlik değil, hepimizin lizası var aslında.
- sana bi süprizim var dedi
elindeki biletleri gösterdi
yazlığa gidiyordum. en sonunda evimden, lizamdan ayrıldım.
ve yazlığın yolunu tuttum.