nasıl piç oldum anlatıyom

dediğim gibi, sevdiğim tüm insanlarla bir arada, kırıp kalbimin yaralarını sarma peşindeyim,

gece harika geçmekte, şarkılara hep bir ağızdan eşlik ediyoruz, solumda nilay, sağımda okan, nilay' ın karşısında daha önce bahsettiğim, sınıfın en güzel hatunu ceylin var, onla da muhabbet, gülüşmeler filan ama malum tarzda şeyler düşünmüyorum zira kız beni aşar*.

sonra oradan oraya gezinen, bir yandan da fotoğraf çeken, belki de gecenin en pozitif ve enerjik hatununu, mine yi görmüştüm.

nilayla yurttan arkadaşlarmış, benim ona onu sormam, sonrasında tesadüfen gelip fotorafımızı çekmesinden sonra filan,

ben konuyu kapatsam da nilay işin içinde bir ayak sezip eşelemeyi sürdürdü ve ben sormadan pek çok şey anlattı.. yani resmen zorla aklımda olmayan kızı aklıma soktu..

mine ile aynı bölümü okuyoruz ancak kız 2. sınıf 2. öğretimmiş.. biraz canım sıkıldı öyle söyleyince zira yaşça büyük hatun bizi bozar (diye düşünüyordum). meğer ki kız da 86 imiş, ben lisede hazırlık okumuştum, o okumamış herhalde.. neyse,

sevgilisi yok, kütahyalı, tek çocuk, voleybol oynuyor.. daha pek çok şeyi ben sormadan nilay gece boyu laf arasına serpiştire serpiştire anlatmıştı..

bu uyuşturucu, eroin kokain işlerin bir tabir vardır, "bombalama" diye.. böyle arkadaş kıyağı ayağına ilk denemenizden sonra sizin evinizde filan güya yanlışlıkla epey bir mal unuturlar, siz de aa adam unutmuş deyip kullanır iyice bağımlı hale gelirsiniz.. işte o an bombalanmışsınız demektir.

aha işte o gece ben de mine konusunda resmen bombalandım nilay tarafından.. herhalde kız beni böyle loser, çok yalnız, tamamen çökmüş bitmiş bir adam gibi algıladı (ki o zamanlar öyleydim de zaten, ama bu doğuştan loser sandı herhalde * ) herhalde, aklınca bana yardımcı olmaya çalışıyor, aramızı yapıcak filan..ben de böylece ona borçlu olucam *

neyse,

gecenin sonlarına doğru ceylin (şu taş hatun) benim kahvemden fal baktı ve aşka hayatım konusunda şu kehanetlerde bulundu,

"ya böyle isminin içinde y olan, biriyle biraz karışık bir durum olmuş, sen sanki hala onun peşinden koşuyor gibisin ama durum olacak gibi değil..bir de biri daha var, aslında iyi tanımıyorsun ama tanıdığını sanıyorsun, isminde e var var, ya baş ya da son harfi e onu tam bilemiyorum ama bu, kız, bak, saçı var görüyor musun?? (hee görüyom görüyom amk) işte onunla bir şeyler olabilir"

lan bu böyle söyleyince bir an hem etkilendim hem de tırstım, bu benim ayşenle muhabbetleri biliyor mu diye, sordum filan, dedim,

"vay be baya tutturdun, nasıl beceriyorsunuz ya?" gibisinden,

bu da

"yok ya aslında çok bilmem, öyle harfleri benzettim işte, birazcıkta sallamış olabilirim" deyip güldü, o taş hatunu da öyle karşımda gülerken görünce anladım ki aslında bütün kızlar aynı be panpalar,

onlarda gülüyor,

onlarda ağlıyor,

onlarda yiyor,

onlarda sıçıyor,

bir gün geliyor birileri onları da gibiyor işte..

ve onlar da bir gün yaşlanacak, hastalanacak, nihayetinde toprak olacak..

hepimiz allahın bir kuluyuz aq..kim kimden üstün? ne abartıyoruz ki?

gece sonunda toplanırken bir muhabbet daha oldu, nilay ın da destekleriyle tabi,

bu mine denen kız, şehri çok bilmiyor, bir kafe duymuş onu soruyormuş millete nerde gibisinden,

bu kafe de okanın beni ilk zütürdüğü, ayşenle de defalarca gittiğimiz, hatta telefonlu kavgamızı önündeki parkta yaptığımız kafe aq,

nilayla da gitmiştik, bu hemen dedi "tsigalko biliyor bak orayı galiba"

lan birden bire, kucağımda bombayla kalakalmıştım, kız parlak mavi gözlerini üzerime dikip, "aa? biliyor musun?" diye sordu.

gak guk ettim bende, evet filan dedim, tarif etmeye çalıştım ama biraz ani olduğu için hafiften sıvamış olabilirim yani (hazırlıksız yakalandık lan..) yalnız kız harbiden de hoşmuş, biraz da ondan heyecan yaptım galiba, ama sonradan öğreniyorum ki meğer bu beni sempatik göstermiş (halbuki loser olmam lazımdı)..

o muhabbetlerden biraz sonra da sonlara kadar kalan 20-25 kişiyle beraber kafeden çıktık,

grupça ilerliyoruz,
benim aklımda haliyle mine hakkında duyduklarım ve kızın yüzü suratı dönüp duruyor, öyle yol boyunca ilerlerken bunu aradım kalabalıkta, bir baktım, bu gruptan biraz daha ilerde, resmen leylek gibi uça uça, zıplaya zıplaya yürüyor,

sokak lambalarının ışığı altında, omuzlarına dökülen parlak, düz sarı saçları heyecanlı heyecanlı kıpırdamakta, etrafındaki hava akımıyla adeta dans etmekte.. şimdi ikimiz de ayaktayken endamı daha da belirgin gözlerimin önünde..

biraz adımlarımı hızlandırdım.. grubun 3-5 adım ilerisinden öncü birlik misali ilerlemekte olan bu tuhaf, uçarı kıza yaklaştım, yüzündeki sanki gülümsemek istermiş gibi, o tüm gece boyunca masaların arasına saçılan pozitif, enerjik ifadesini gördüm..

artık yan yanaydık, geldiğimi görünce dönüp daha da parlak bir şekilde gülümsedi, gözlerinin mavisi geceyi delmekteydi,

"merhaba?" dedim, kendimden beklemeyeceğim derece kendine güvenen bir ses tonuyla..az önce nerdeyse kekeleyen çocuk kaybolmuştu..