anarshik

bak beyim, sana iki çift lafım var. koskoca adamsın. paran var, pulun var, herseyin var. binlerce kişi calışıyor emrinde. yakışır mı sana ekmekle oynamak? yakışır mı bunca günahsızı, sıpayı, karda kışta sokağa atmak, aç bırakmak? ama nasıl yakışmasın! sen değil misin öz sıpana bile acımayan, bir damlacık saadeti çok gören. anlamıyor musun beyim, bu sıpalar birbirini seviyor. ama ben boşuna konuşuyorum. sevgiyi tanımayan adama, sevgiyi öğretmeye çalışıyorum. hıh, sen, büyük patron, milyarder, mezbalar sahibi saim bey! sen mi büyüksün? hayır, ben büyüğüm! ben, gibisken esek! sen benim yanımda bir hiçsin, anlıyor musun, bir hiç! gözümde pul kadar bile değerin yok. ama şunu iyi bil, ne oğluma ne de gelinime hiçbir şey yapamayacaksın. yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın, mağlup edemeyeceksin bizi. çünkü biz birbirimizr parayla pulla değil, semerle bağlıyız. bizler birbirimizi seviyoruz. biz bir aileyiz. biz güzel bir aileyiz. bunu yıkmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun? dokunma artık aileme! dokunma sıpalarıma! dokunma katırıma! dokunma atıma! eğer onların kılına zarar gelirse, ben, ömründe bir gergedanı bile incitmemiş olan ben, gibişken eşek, hiç düşünmeden çukuyu basarım! anlıyor musun, çükülerim ve dönüp arkama bakmam bile!"