nasıl piç oldum anlatıyom

ilk defa reddedilmiyordum ben beyler,

elde edemediğim ilk kız değildi ayşen,

tamam belki ilk kez bu kadar sevmiş, bu derece yoğun, neredeyse elle tutulabilir bir sevgiyle bağlanmıştım birine,

ama yo hayır..bu, reddedilme acısı değildi,

bu terkedilme acısı hiç değildi,

aldatılma acısı bile değildi,

ben,

bir yarış atı gibi,

bir koşu tavşanı gibi,

resmen bir başkası ile yarıştırılmış,

ve o yarışı kaybetmiştim..

o an neye ne kadar üzüldüğümün hesabını tutmam mümkün değildi, ama sonradan anlamıştım ki,

ben ne ayşenle başlamadan biten gelecek hayallerime,

ne gönülden sevdiğim birini elde edemeyişime,

ne de ona bir başkasının sahip olmasına üzülmüştüm,

aslında ben, kendime üzülmüştüm,

kırılan gururuma, yok edilen öz güvenime üzülmüştüm..

ayşen?

benim hatasız, kusursuz, biricik prensesim?

nasıl yapabilmişti bunu? beni, nasıl olmuşta bir başkasıyla kıyasıya yarıştırmıştı?

neye göre tercih etmişti onu?

daha mı yakışıklıydı benden?

daha mı zengin?

yoksa daha mı çok sevmişti?

daha mı fazla istemişti ayşen'i?

mümkün olabilir miydi ki böyle bir şey? daha fazla sevilebilir miydi bir insan, daha fazla sevebilir miydi bir insan, benim ayşen'i sevdiğimden

eğer sadece reddedilmiş olsaydım, bir şekilde aşkımı kalbime gömer ve acımı içimde yaşardım, zira ben gurursuz olamazdım pek fazla, daha da yalvaramazdım.. yavşaklık edemezdim..

aldatılsaydım eğer, tokadı basar, öfkeyle çeker giderdim en fazla..ve o kadar da koymazdı zaten,

ama peki ya bu? bu yapılan? nasıl bir plan, nasıl bir izan?

ben, tercih edilmeyen olmuştum.. kaybeden.. şimdiki deyimimizle loser..hem de en ağırından belki de..