nasıl piç oldum anlatıyom

cevap geldi,

"özür dilerim çünkü farkında olmadan fazla yaklaşmışız birbirimize, sanırım suçlusu benim. arkadaşlığımızın o yöne kayıp o kadar ilerleyeceğini düşünmemiştim.."

gene nakavt olmuştum..

bir kaç mesaj daha attık birbirimize,

o arada neler yazdık, hatırlamıyorum, neredeyse yalvardığımı hatırlayabiliyorum..

bir de hayal meyal- kegib kegib hatırladığım şu cümleler var,

ben yazmışım,

"..bazen iyi olmak mutlu olmak için yetmiyor, aşk için yetmiyor.."

gene ben yazmışım,

"... tamam o halde, kalbini, onu hak eden birine ver."

ve son olarak o yazmış,

"..ben kimselere veremem kalbimi."

son mesajı buydu beyler..son mesajlaşmamız böyle olmuştu.. böyle bitmişti iki kişilik tiyatromuz..

kimselere kalbimi veremem demişti..zor kız... geçmişinden yaralı kız, güvensiz kız.. yanan, etrafına yaklaşanı da yakan bir kız..

kalbini kimselere veremezdi o..