nasıl piç oldum anlatıyorum

Begüm bir saat kadar oturup kaçtı..

Annem, başta bir şey demese de, bir süre sonra gece televizyon izlerken, begüm hakkında yorumlarını esirgemedi.. yine böyle işte, terbiyedir, vefadır, arkadaşlıktır filan, bunlardan dem vurdu, iyi arkadaşlar seçtiğimi söyleyip beni tebrik etti ve iyi bir kız arkadaş seçimi yaptığımı da yineledi.. gerçi tüm bunlar hep ilk izlenimleriydi, sonunu “hayırlısı” ile bağlamadan edemedi (:

Hala beni düşünen, seven insanlar vardı doğrusu…belki de o kadar karamsar olmamalıyım diye düşündüm.. belki de, hayatımda nilayın boşluğunu dolduracak olan yeni isim begümdür diye düşündüm.. sonra da, nilayın, hayatımda boşluk açmadığını, neredeyse hayatımın yarısını parçalayıp zütürdüğünü hatırlayınca bunun mümkün olmadığını kabul ettim..

Yine de, begüm iyidir.. iyidir ya…her ne kadar, artık kim iyi, kim kötü, kim gerçekte nasıl biri sorularının cevabı, benim için asla, daha öncesi kadar net olmayacak olsa da..birilerine güvenmek zorundayım öyle değil mi?..

Hiç mi arkadaşım olmasın yani….tamamen mi soyutlayayım kendimi?... dayanamam ki…daha önce yapmıştım o hatayı…bu sefer yapamam…elimde kalan..ve bana destek olmaktan hicap duymayan, ne kadar dostum-arkadaşım varsa…başımı yaslayabileceğim ne kadar omuz varsa…

Çok şeyi kaybettim

Doğrudur..

Ama her şeyi kaybetmedim henüz…bir kere, kendimi kaybetmemem lazım.. hayat bigibletinin direksiyonundan bir an olsun bıraktım ellerimi…yerde buldum kendimi..hem gerçek anlamda, hem mecazi…

Bir daha bırakmak yok..

Yok pes etmek…izin vermiyorum fethetmenize kalelerimi, müsaade etmiyorum beni yenmenize..

Ne kadar pgibolojik acılar çeksem de..her seferinde, bir şekilde doğrulmayı başarmadım mı düştüğüm yerde?

Hep kazanmadım mı?..eee, diyordum ya kendi ağzımla…”mükemmeldi hayatım” diye..

Onu yaşamak kolaydı da, şimdi işler biraz ters gidince hemen teslim olmak niye?..

Teslim olmuyorum…

Göreceksiniz..
…