1. 1.
    0
    işyerim istiklal caddesinde. yoğun bir haftadan sonra cuma akşam üzeri ofisten çıktım. tünelden galatasaray lisesine doğru yürümeye başladım. haftanın ve günün tüm yorgunluğu üzerimdeydi. omuzlarım düşmüş bond çantam elimde ağır ağır yürüyordum ki paşabahçenin kenarında taburesine oturmuş hüzünlü gözlerle insanları seyreden bir adama takıldı gözlerim. ayakkabı boyacısıydı adam başını 2 elinin arasına almış gelen geçeni seyrediyordu fakat yüzünde "hepinizin dıbına koyiim" gibi bir ifade yoktu. belli oda geçim derdinden insanların ayaklarına bakıyor iş çıkmamasının sebebi olan kumaş ayakkabıları izliyordu.

    yazayım mı panpalar korkmaya isteklimisiniz ?
    ···
   tümünü göster