hayatımdan nefret ediyorum ve anlatıyorum

Çalıştığım şirketin karşı tarafındaki simitçide her öğlen olduğu gibi oturuyorduk kankam*la. Karşıdaki firmadan o çıktı. Çıktı ve bize doğru yürüdü yanındaki kadınla. Çok tatlıydı, yürümesi bakışları. Ben farkındaydım sevmek istesemde sevemeyeceğimi. Rahatlığından belliydi karım olamayacağı. Olsa olsa biraz eğlenirdik, belki sevişirdik. Geçti yan masaya oturdu o kadınla. Hiç beceremem biliyorsun, gideyim de bir kıza ben senle tanışayım demeyi. Nasıl yaparım nasıl ederim derken, foursquare geldi aklıma. Belki etiketlemiştir kendini bu mekanda diye açtım baktım. Yoktu. Karşımda oturan. Arkadaşıma seslendim ama aslında onun duymasını istiyordum.
-Kanka baksana s*** ***'ymış bu mekanın ismi. Neden böyle koymuslar acaba. "S*** ***" ehe diye şuursuzca bagrındım. O sırada telefonu eline alması ümitlendirdi beni ancak öğlen tatilimiz bitiyordu. Kalktık şirkete girdik. Şirkette odama çıkar çıkmaz camdan oraya baktım. Telefon elindeydi. Dedim ki ekleyecek şimdi bak. Arkadaşım gülüyordu. Facebookta olasi isimleri arıyorduk. Mail kutumu açtım birden. Ve bekledim sanki ekleyeceği içime dogar gibi. Birkaç saniye geçmedi ve ekleme talebi geldi. Hemen kabul ettim.