hayatimin hikayesi by kayip seyyah

Sene 1998, agustos..
Hani bazi anlar vardir hayatta karsilastiginiz. Cok onemli veya hic birzaman unutamayacaginiz anlar. Iste hic unutamadigim, hala da hatirladikca gozlerimi yasartan an. Izmirde check in yaptim ama daha istanbula gidicem, gumrukten falan gecmedim henuz yani. Bizimkilerle sarildik opustuk vedalastik. Kontrolden gectim artik ucaga binme zamani geldi. Artik son bir kac metre ve bizimkileri uzun bir sure goremicem. En son annemin bana aglayan gozlerle bakisi var picler. ulan aklimdan hic gitmiyor be o an. El salliyorum hafif gulumseyip, ve gidiyorum…. Su gibtigimin hayatinda hangi ana donmek isterdiniz diye sorsalar, simdiki aklimla kesinlikle o geceye gitmek isterdim. Hersey bir ruya olsun, uzuuunn bir ruya. Gece son kez yatagimda uzunmis uyuklarken gordugum bir ruya olsun. Kalkiyim kendime geliyim ve salonda bekleyen anneme babama ben vazgectim burada kaliyorum. Hic bir yere gitmiyorum, diyip sariliym…. Olmuyo iste picler ruya falan deil. Aha da burdayim amk. Aradan 15 sene gecmis…